Για τον Κώστα Μισιαούλη
13 Apr 2016, 6:08 p.m. kifinescom
Με το όνομα αυτό αναφερόμαστε σε μία διπλή ιστορία πολιτικών δολοφονιών.
του Γιώργου Μιχαηλίδη
Για μένα, η ιστορία πίσω απ’ το όνομα Κώστας Μισιαούλης αναδεικνύει τη διαφορά της διεθνιστικής και εθνικιστικής κοσμοθεωρίας, αναδεικνύει το ήθος των φορέων τους και καταδεικνύει τα πολιτικά αποτελέσματα του ενός ή του άλλου δρόμου. Δυστυχώς η ιστορία αυτή περιλαμβάνει πολύ αίμα.
Μέρος Πρώτο: Ο τουρκικός εθνικισμός δολοφονεί τον Μισιαούλη
Ο Κώστας Μισιαούλης, Κύπριος, στέλεχος του ΑΚΕΛ, συνδικαλιστής, ήταν ένας από αυτούς που έχτιζαν τη φιλία και την αλληλεγγύη ανάμεσα στις δυο εθνικές κοινότητες του νησιού. Μαχόταν για κοινά συνδικάτα, κοινές οργανώσεις που να ενώνουν τους ανθρώπους όχι βάσει καταγωγής αλλά στη βάση των προβλημάτων που αντιμετώπιζαν.
Ο Ντερβίς Αλί Καβάζογλου ήταν ένας εξίσου δραστήριος Κύπριος, σύντροφος του Κώστα Μισιαούλη, μέλος της Κ.Ε. του ΑΚΕΛ, με τον οποίο μοιράζονταν τις ίδιες πεποιθήσεις περί προσέγγισης και συνεργασίας των δύο κοινοτήτων για μία ανεξάρτητη Κύπρο χωρίς προστάτιδες δυνάμεις.
Η Τ.Μ.Τ. ήταν μια τουρκοκυπριακή εθνικιστική οργάνωση, με ηγέτη τον Ραούφ Ντενκτάς, που σκοπό είχε την αποτροπή της Ένωσης της Κύπρου με την Ελλάδα και την εφαρμογή της διχοτόμησης και διπλής ένωσης με Ελλάδα και Τουρκία αντίστοιχα.
Τον Απρίλιο του 1965, η Τ.Μ.Τ. προβαίνει σε μια διπλή δολοφονία που βρίθει συμβολισμών. Εκτελεί τον Κώστα Μισιαούλη και τον Ντερβίς Αλί Καβάζογλου ενώ αυτοί μετέβαιναν από τη Λευκωσία στη Λάρνακα για δουλειά ανάμεσα στους τουρκοκυπρίους. Είχε ήδη προηγηθεί μια απόπειρα το 1958 εναντίον μόνο του Καβάζογλου. Σκοτώνοντας δυο ανθρώπους-σύμβολα της ελληνοτουρκικής φιλίας, δυο πολιτικά πρόσωπα που μάχονταν για την υπέρβαση των δύο εθνικισμών που είχαν αναπτυχθεί στο νησί, η τουρκική εθνικιστική οργάνωση έδινε ένα σαφές μήνυμα: εχθρός της δεν ήταν απλά ο ελληνικός εθνικισμός κι η Ένωση αλλά και η προοπτική ανεξάρτητης πορείας της Κύπρου με συναδέλφωση των λαών της και απομάκρυνση των εγγυητριών δυνάμεων.
Μέρος Δεύτερο: Ο ελληνικός εθνικισμός δολοφονεί τον Μισιαούλη
Ο Κώστας Μισιαούλης, Κύπριος, εργάτης, 24 χρονών, ήταν ανηψιός του δολοφονηθέντος από την Τ.Μ.Τ. στελέχους του ΑΚΕΛ. Αριστερός κι ο ίδιος ενστερνιζόταν τις πεποιθήσεις του θείου του.
Η ΕΟΚΑ Β’ -ιδρύθηκε το 1971- ήταν μια ελληνοκυπριακή εθνικιστική οργάνωση με ηγέτη τον Γεώργιο Γρίβα (ηγέτης και της πρώτης ΕΟΚΑ αλλά και της φιλο-ναζιστικής οργάνωσης “Χ” που έδρασε στην Αθήνα την περίοδο της Κατοχής) η οποία ως διακηρυγμένο σκοπό είχε την ανατροπή όσων επιθυμούσαν μια ανεξάρτητη Κύπρο και την πραγματοποίηση της Ένωσης με την Ελλάδα.
Στις 15 Ιουλίου του 1974, η ΕΟΚΑ Β’ συνδράμει τις δυνάμεις της ελληνικής Χούντας για την ανατροπή του προέδρου της Κύπρου Μακαρίου. Άλλωστε υπήρξε εξ αρχής στενά συνδεδεμένη με το καθεστώς των Αθηνών, το ίδιο όπως η Τ.Μ.Τ. με την Άγκυρα.
Δυο μέρες μετά, στις 17 Ιουλίου, ένοπλοι της ΕΟΚΑ Β’ χτύπησαν την πόρτα του σπιτιού του Κώστα Μισιαούλη. Άνοιξε η σύζυγός του. Της είπαν ότι υπήρχε υποψία ότι ο σύζυγός της κρύβει όπλα. Ένας εξ αυτών που τύχαινε γνωστός (μικρός ο κόσμος της Κύπρου) εγγυήθηκε ότι αν δεν ίσχυε η κατηγορία θα τον άφηναν αμέσως ελεύθερο. Ο Κώστας Μισιαούλης οδηγήθηκε σε παρακείμενο κτήριο του χωριού όπου υπήρχαν και άλλοι αιχμάλωτοι.
Η γυναίκα του απ’ το παράθυρο της κουζίνας μπορούσε να ακούσει τις βρισιές, τους πυροβολισμούς και τα συνθήματα των εοκατζήδων προς εκφοβισμό των κρατουμένων. Αργότερα οι κρατούμενοι φορτώθηκαν σε αυτοκίνητα. Λίγο έξω απ’ το χωριό οι εοκατζήδες κατέβασαν τρία άτομα κάτω. Ανάμεσα σ’ αυτούς κι ο Κώστας Μισιαούλης. Σε κλίμα έντασης και παραφροσύνης κάποιος τον πυροβολεί στην κοιλιά. Τον αφήνουν αιμόφυρτο να κείτεται μπροστά στους υπολοίπους. Δεν σταματούν εκεί. Αναγκάζουν συντρόφους του να γλείψουν το αίμα που έτρεχε απ’ την πληγή του.
Τελικά τον μεταφέρουν στο Γενικό Νοσοκομείο Λευκωσίας. Εκεί δεν αφήνουν την οικογένειά του να μπει και να προσφέρει το αίμα που χρειαζόταν ο τραυματίας. Μετά από πολλούς κόπους καταφέρνει να τρυπώσει στο νοσοκομείο η γυναίκα του και δίνει αίμα μυστικά, χωρίς να πει για ποιον.
Οι ένοπλοι φρουροί του νοσοκομείου άφησαν τη γυναίκα να τον δει μόνο τέσσερις μέρες μετά το περιστατικό. Την επόμενη μέρα ο Κώστας Μισιαούλης εξέπνευσε. Η Τουρκία είχε ήδη εισβάλλει στο νησί. Ποτέ δεν έγινε νεκροψία ή άλλη εξέταση του πτώματος του Μισιαούλη. Αρχικά, οι εοκατζήδες αρνούνταν να δώσουν ακόμα και το πτώμα στην οικογένειά του. Ο δολοφόνος του σύμφωνα με την αστυνομία Αντώνης Βασίλειος Αντωνίου διέφυγε στην Ελλάδα στις 7/9/1974 όπου διέμενε εφεξής. Τελικά καταδικάστηκαν δυο άλλα άτομα για την ίδια υπόθεση.
Ο ποιητής Άντης Κανάκης[1] βασιζόμενος στην αποστροφή της κατάθεσης στο δικαστήριο του συντρόφου του Μισιαούλη, Τάκη Καμπούρη “ένοπλοι με ανάγκασαν να σκύψω και να γλύψω το αίμα του Μισιαούλη” έγραψε:
Σύντροφε,
Με βάλανε το αίμα σου να γλύψω
Νομίζοντας πως θα υποκύψω
και θα ταπεινωθώ
Μα ‘γω όλο το ‘γλυψα
και το κατάπια
Δεν τους άφησα σταγόνα.
Στις φλέβες μου κυλά
το δικό σου αίμα.
Επιτρέψτε μου τη μεταφυσική αλλά θεωρώ ότι δολοφονήθηκε ΕΝΑΣ Μισιαούλης δύο φορές. Μία από τουρκικό εθνικιστικό χέρι και μία από ελληνικό εθνικιστικό χέρι. Ιδού ο κοινός παρανομαστής των εθνικισμών. Αν σας ζητήσει ποτέ κάποιος να του πείτε την σύγχρονη ιστορία της Κύπρου σε λιγότερο από δύο σελίδες, διηγηθείτε του την ιστορία του Κώστα Μισιαούλη.
*τα περισσότερα στοιχεία τα βρήκα εδώ: Χρύσανθος Χρυσάνθου, Κύπρος 1972-1974: Με αίμα στέριωσε η Δημοκρατία, Αθήνα 2004
**διαβάστε ακόμα http://financialcrimesnews.blogspot.gr/2011/01/blog-post_07.html
Πηγή: antartescy.blogspot.com.cy