Ιστορία 5η: Η επίθεση των Αιγυπτίων στην Λάρνακα
16 Apr 2013, 11:12 p.m. galatis
Χαιρετίζω τα αδέλφια
Η σημερινή μας ιστορία ξεκινά στις 18 Φεβρουαρίου 1978 στο Χίλτον στη Λευκωσία. Εκείνη τη μέρα ο Γιουσούφ Σεμπάι, 61 χρόνων, εξέχων Αιγύπτιος εκδότης και στενός φίλος του τότε προέδρου της Αιγύπτου Ανουάρ Σαντάτ, θα μιλούσε στο συνέδριο του Οργανισμού Αλληλεγγύης Αφροασιατικών Λαών ωσάν ο γενικός του γραμματέας.
Στον προθάλαμο του ξενοδοχείου τον ανέμεναν 2 οπλοφόροι, ένας Ιορδανός και ένας Κουβετιανός, οι οποίοι αφού τον σκότωσαν όρμησαν στην αίθουσα του συνεδρίου και κράτησαν τους παρευρισκόμενους εκεί ως ομήρους, συμπεριλαμβανομένων και των Βάσου Λυσσαρίδη και Χριστόδουλου Βενιαμίν που προσφέρθηκαν εθελοντικά ως διαπραγματευτές. Κατόπιν διαπραγματεύσεων με την Κυπριακή κυβέρνηση, τους επετράπη να επιβιβαστούν σε ένα αεροπλάνο των Κυπριακών Αερογραμμών και αφού απελευθέρωσαν όλους τους μη Άραβες ομήρους, αναχώρησαν από την Κύπρο. Συνολικά 12 άτομα παρέμεναν ως όμηροι, ανάμεσα τους και 2 μέλη της Οργάνωσης για την Απελευθέρωση της Παλεστίνης καθώς και το τετραμελές πλήρωμα του αεροσκάφους
Το ταξίδι τους όμως ήταν περιπετειώδες. Αφού η Λιβύη και η Νότιος Υεμένη αρνήθηκαν να επιτρέψουν στο αεροσκάφος να προσγειωθεί, αναγκάστηκαν να ανεφοδιαστούν στο Τζιμπουτί και επέστρεψαν στη Λάρνακα στις 19 Φεβρουαρίου. Εκεί άρχισε νέος γύρος διαπραγματεύσεων αυτή τη φορά κατευθείαν με τον τότε πρόεδρο της Δημοκρατίας Σπύρο Κυπριανού με τη βοήθεια του Σύρου στρατιωτικού ακόλουθου. Ο Κυπριανού βρισκόταν επίσης σε επικοινωνία και με τον Γιάσερ Αραφάτ, ο οποίος ανησυχούσε για την τύχη των μελών της οργάνωσης του. Προσπαθώντας να κρατήσει ισορροπίες ανάμεσα στα αντικρουόμενα αραβικά συμφέροντα της εποχής, ο Κυπριανού προσέφερε στους δυο τρομοκράτες Κυπριακά διαβατήρια ως αντάλλαγμα την απελευθέρωση των ομήρων και προσπαθούσε να πετύχει μετάβαση των τρομοκρατών είτε στην Βουλγαρία είτε στην Τσεχοσλοβακία – ήταν αίτημα των τρομοκρατών να μεταβούν σε κομμουνιστική χώρα. Εκεί άρχισε να διαφαίνεται στον ορίζοντα η επιτυχής κατάληξη της κρίσης.
Τότε προσέγγισε στο αεροδρόμιο ένα Αιγυπτιακό C-130 και ο Πρωθυπουργός της Αιγύπτου τηλεφώνησε για να αναφέρει ότι στο αεροσκάφος επιβαίνει ο υπουργός Πληροφοριών ως παρατηρητής της Αιγυπτιακής κυβέρνησης. Στο C-130 δόθηκε άδεια προσγείωσης και μάλιστα ο υπουργός Συγκοινωνιών και Έργων συνοδευόμενος από τον αρχηγό της αστυνομίας προσέγγισαν το C-130 για να καλωσορίσουν τον ομόλογο υπουργό. Προς μεγάλη τους έκπληξη, διαπίστωσαν ότι στο C-130 επέβαιναν εβδομήντα άνδρες της μονάδας καταδρομών 777 του Αιγυπτιακού στρατού. Τότε ο Κύπριος υπουργός επέστρεψε στον πύργο ελέγχου και ανέφερε την κατάσταση στον Πρόεδρο και έγιναν διαβήματα στον πρέσβη της Αιγύπτου ενώ ταυτόχρονα άρχισαν να ετοιμάζονται οι δυνάμεις της 33ΜΚ που βρίσκονταν στο αεροδρόμιο.
Ξαφνικά στις 20:30 οι Αιγύπτιοι επιτέθηκαν κατά του αεροσκάφους των Κ.Α. και άρχισαν να βάλλουν προς όλες τις κατευθύνσεις. Ο επί καθήκοντι αξιωματικός της 33ΜΚ διέταξε τους άνδρες του να αποκρούσουν την επίθεση και άρχισε μάχη με τους Αιγυπτίους που διήρκεσε μια ώρα. Στη διάρκεια της μάχης δεκαπέντε Αιγύπτιοι σκοτώθηκαν και άλλοι δεκαέξι τραυματίστηκαν, το δε αιγυπτιακό C-130 καταστράφηκε ολοσχερώς από βολή ΠΑΟ (άγνωστο πως βρέθηκε στο αεροδρόμιο) σκοτώνοντας το τριμελές πλήρωμα. Οι εναπομείναντες Αιγύπτιοι καταδρομείς παραδόθηκαν, καθώς επίσης και οι δυο τρομοκράτες. Κανένας από τους επιβαίνοντες στο αεροσκάφος των Κ.Α. δεν έπαθε τίποτα.
Ως συνεπακόλουθο της μάχης η Αίγυπτος διέκοψε τις διπλωματικές σχέσεις της με την Κύπρο. Συρία και Λιβύη τάχθηκαν εμφανώς στο πλευρό της Κύπρου καθώς εκείνη την εποχή διεξήγοντο οι διαπραγματεύσεις στο Κάμπ Ντέιβιντ μεταξύ Ισραήλ και Αιγύπτου και αρκετές αραβικές χώρες θεωρούσαν την Αίγυπτο ως προδότη. Η Αίγυπτος μάλιστα απείλησε ότι θα αναγνωρίσει το καθεστώς των κατεχομένων και καθ’ όλη την διάρκεια του 1978 υπήρχαν φήμες είτε για άλλη Αιγυπτιακή επιχείρηση με στόχο την σύλληψη των δυο τρομοκρατών είτε άλλης τρομοκρατικής ενέργειας με στόχο την απελευθέρωση τους – οι δυο τρομοκράτες καταδικάστηκαν εις θάνατο από το δικαστήριο στη Λευκωσία. Τελικά οι σχέσεις Αιγύπτου – Κύπρου άρχισαν να ομαλοποιούνται μετά την δολοφονία του Σαντάτ τον Οκτώβριο του 1981 και οι δυο τρομοκράτες δεν εκτελέστηκαν και απελάθηκαν στην Αίγυπτο το 1984.