11 Jun 2014, 7:02 p.m. kifinescom

• Share on Facebook
• Share on Twitter

Αγαπημένα μου αδέρφια ΟΜΟΝΟΙΑΤΕΣ, Θα ήθελα στα γρήγορα να προχωρήσω σε μία ανάλυση κάποιων δεδομένων που έχουμε μπροστά μας εν όψη της επερχόμενης σεζόν. Κατ’ αρχήν, ο προγραμματισμός κατά γενική ομολογία, τουλάχιστον προς το παρόν, φαίνεται να ξεπερνά τις προσδοκίες, τηρουμένων βεβαία των φετινών δεδομένων. Δεν θα μπω στον κόπο να αναλύσω γιατί είμαι ευχαριστημένος με το πιο πάνω θέμα αφού έχει αναλυθεί πάμπολλες φορές από τα ΟΜΟΝΟΙΑΤΙΚΑ σάιτ ήδη. Το δεύτερο θέμα που θα ήθελα να θίξω εν ολίγοις είναι αυτό του προπονητή και του επιτελείου του.

Πρώτα από όλα θα ήθελα να υποδείξω κάποια σχετικά πράγματα περί του θέματος επαγγελματισμός-φανέλα-φυλαργυρία (σχιερετούμεν Γεώργιε). Θέλω να εκφράσω την αντίθεσή μου με κάποιες από τις απόψεις που εξέφρασαν για αυτό το θέμα ορισμένες από τις πράσινες σελίδες. Από πότε φίλοι μου, είναι κριτήριο η αγάπη προς την ομάδα? Πέραν του ότι αυτό ωθεί κάποιον στην υπερπροσπάθεια για το καλό του συνόλου, σε αντίθεση με το τι είναι διατεθειμένος να κάνει ένας μισθοφόρος (σχιερετούμεν Γεώργιε) βέβαια. Δεν αντιλέγω, η εργατικότητα και η επιθυμία για επιτυχία, η όρεξη για δουλειά και ανιδιοτέλεια είναι στοιχεία σπάνια τη σήμερον ημέρα στο εμπορικό ποδόσφαιρο που ζούμε. Είναι όμως αρκετά?

Άμα δεν τον κατέχεις το αντικείμενο, πολύ απλά δεν κατέχεις! Αυτά τα λέω κατά πρώτο λόγο για να αποφύγουμε την τυφλή εμπιστοσύνη στον οποιονδήποτε απλά και μόνο επειδή είναι ΟΜΟΝΟΙΑΤΗΣ. Γιατί πολύ απλά είδαμε ΟΜΟΝΟΙΑΤΕΣ και ομονοιάτες να έρχονται και να απέρχονται και να μας οδηγούν στο σημερινό άπατο πηγάδι.

Κατά δεύτερο, εάν θέλουμε πραγματική αλλαγή στην ομάδα, πρέπει να ξεκινήσουμε τα πράγματα με κάπως πιο ψυχρή λογική. Ναι μεν, θα ήταν θετικότατο να στελεχώνεται η ομάδα με άτομα των οποίων το παρελθόν και ποιόν να δείχνουν προς τα πιο πάνω στοιχεία που έθιξα, πρέπει πάνω από όλα προτεραιότητα μας να είναι η ικανότητα. Αλλιώς χαμηλώνουμε τον πήχη της μεγάλης ομάδας από μόνοι μας! Φιλότιμος ο Αλαμπί! Κάμνει μας?? ΌΧΙ βέβαια!

Πέραν όμως της αποφυγής πλήρους εμπιστοσύνης σε άτομα μη επαρκώς καταρτισμένα, υπάρχει μια σειρά πρόσφατων γεγονότων και δεδομένων τα οποία μας δείχνουν ποιός είναι ο δρόμος που πρέπει πλέον να ακολουθήσουμε: αυτός της επιφυλακτικής υπομονής. Κατ’ αρχάς, έχουμε το δεδομένο των απέραντων χρεών που κακά τα ψέματα, μέχρις ότου βρεθεί ένα πλάνο ανεξαρτητοποίησης της ΟΜΟΝΟΙΑΣ από την ττενέκκα, τους κουμπαράδες και τη ζητιανιά στους φιλάθλους της, η φιλότιμη προσπάθεια μείωσης του μπάτζετ δεν αρκεί για να σβηστούν τα χρέη Και όμως, ακόμα και πλάνο που θα επιφέρει σταθερά ΚΕΡΔΗ στην ομάδα, πρέπει να έχουμε υπόψιν μας ότι εάν δεν εξαλειφθεί το χρέος ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ, γιατί πραγματική σωτηρία της ΟΜΟΝΟΙΑΣ θα είναι η εξεύρεση των μηχανισμών εκείνων που θα της επιτρέψουν να βαδίσει σε πιο σίγουρα μονοπάτια στο μέλλον, μακρυά από ερασιτεχνισμούς, δικτατορίες λεφτάδων και κομμάτων, το αγωνιστικό επίπεδο της ομάδας θα είναι παρόμοιο με αυτό που χτίζει ο Κωστάκης τώρα.

Άρα, οι όποιες μελλοντικές ενέργειες του οικοδομήματος ΟΜΟΝΟΙΑ πρέπει να γίνονται με γνώμονα ότι το αγωνιστικό είναι μέχρι νεοτέρας η τελευταία μας έγνοια. Με αυτό στο νου, εγώ προσωπικά του χρόνου θα περάσω την λιγότερο αγχώδεις σεζόν από τότε που παρακολουθώ την ΟΜΟΝΟΙΑ. Αρχικά, με την φασιστική ανάληψη καθηκόντων από τους σημερινούς διοικούντες, περίμενα τα χειρότερα από αυτούς. Εν αντιθέσει, το ότι ο μέχρι στιγμής προγραμματισμός είναι πέρα για πέρα ικανοποιητικός με κάνει να αισιοδοξώ ότι το μέλλον είναι καλύτερο από όσο περίμενα. Και αυτό είναι το κλειδί όσο αφορά το αγωνιστικό μέλλον της ομάδας μας. Δεν αναμένουμε, δεν προσμένουμε, δεν απαιτούμε τίποτε περισσότερο από φιλοτιμία, προσπάθεια και σεβασμό στο ψωμί και το χέρι που ταίζει αυτούς που στα επόμενα δύσκολα χρόνια θα φοράνε το τιμημένο τριφύλλι στο στήθος.

Χωρίς καθόλου πίεση προς μια ομάδα που ξέρουμε ότι είναι περιορισμένων δυνατοτήτων ως προς το να πρωταγωνιστεί με την έννοια που την συνήθισε η ιστορία της μόνο αισιοδοξία μπορούμε να αποκτήσουμε μελλοντικά. Το είδαμε ιδίοις όμμασι τα προηγούμενα χρόνια. Τα παραφουσκωμένα μυαλά και οι υπέρμετρες προσδοκίες από μια ΟΜΟΝΟΙΑ κάτω των αναλογιών που αρμόζουν στο μέγεθος της και των δημιουργημένων προσδοκιών έφεραν την κατήφεια, την υπερμεγέθυνση της κάθε αποτυχίας με αποτέλεσμα τις μεγαλύτερες των επιπτώσεων. Σε συνέχεια των πιο πάνω, είδαμε καθαρά τις επιπτώσεις. Πρόωρες και βεβιασμένες αποφάσεις που έφεραν τη ομάδα σε ανυπέρβλητα αδιέξοδα. Και φτάνω στο ζητούμενο των πιο πάνω επιχειρημάτων που έχει να κάνει με την στήριξη στον Αιώνιο Καπιτάνο. Ίσως να μην είναι ο καλύτερος προπονητής που πέρασε από την ΟΜΟΝΟΙΑ τα τελευταία χρόνια.

Συγκεκριμένα, ήμουν φανατικά υπέρ του Τόνυ Σαβέβσκυ, ίσως σε μεγαλύτερο σημείο του επιτρεπόμενου, πράγμα που που με ώθησε στην απόλυτη απαξίωση της υπόλοιπης σεζόν όταν ΜΕ ΤΟ ΖΟΡΙ αποδεσμεύτηκε για να μπουν τα διαχρονικά διοικητικά λάθη κάτω από το χαλί. Εδώ να πω ένα σχιερετούμεν Μυλωνά που σου έφταιξε ο Τόνυ, η ΘΥΡΑ 9, το τριφύλλι.νετ και το κηφήνες για τις δικές σου αποτυχίες και που οι επιτυχίες του ΠΡΑΣΙΝΟΥ ΛΑΟΥ με το πέρασμα των κριτηρίων είναι δικό σου επίτευγμα, ΔΕΙΛΕ (αγγλιστί COWARD). Εφόσον λοιπόν, η προηγούμενη διοίκηση των δειλών έδιωξε αυτόν που προηγουμένως έλεγε πως ήταν ο κατάλληλος για ανοικοδόμηση της ποδοσφαιρικής ομάδας, ο Κωστάκης μας είναι ο κατάλληλος άνθρωπος για την ηλεκτρική καρέκλα στην προκειμένη.

Ξέρετε, στην Κύπρο της παράγκας, των στημένων, των μιλλοσφοντζιησμάτων, των κομματοκρατούμενων σωματείων, η ποδοσφαιρική ανάλυση στο επίπεδο που το κάνουμε σε συζητήσεις για ευρωπαϊκά πρωταθλήματα δεν χωρά και πολλά πολλά. Ικανότητες όπως το ‘έχει μάτι’, λόγου χάρη, λίγο μετρά στην Κύπρο. Ο προπονητής θέτει κάποια κριτήρια για απόκτηση παικτών στις θέσεις που θέλει, οι μανατζαρέοι προτείνουν παίχτες, η διοίκηση θέτει τα οικονομικά πλαίσια και στο τέλος αποφασίζει προπονητής. Γι’ αυτό πάντα λέμε να κρατάμε πισινή στις μεταγραφές. Δεν υπάρχουν οι σίγουρες λύσεις καθώς για σωστό scouting στην Κύπρο, ούτε λόγος. Μήπως ο Μπάγεβιτς δεν έχει μάτι για παίκτες? Τι είδαμε στη μεταγραφική που ήταν προπονητής? Τίποτε αξιόλογο.

Ο Λάρκου αντιθέτως σε πολύ λίγους παίχτες έπεσε έξω. Ο Σαβέβσκυ που λέγαμε πως είναι ιδανικός στο να αναδυκνύει ταλέντα τι έφερε? Οπόταν βλέπουμε ότι τα ποδοσφαιρικά στάνταρ στην Κύπρο και οι παράμετροι που έχουμε να λάβουμε υπόψιν μας είναι πολύ διαφορετικά απ’ όσο στην Ευρώπη. Με γνώμονα τα πιο πάνω, λαμβάνοντας υπόψιν και το γεγονός πως ο Καϊάφας έχει δείξει θετικό έργο στην μοναδική άλλη ομάδα που δούλεψε. Έχοντας σαν παράδειγμα Αντόνιο Κόντε στην Γιουβέντους, Πεπ Γουαρδιόλα στην Μπαρτσελόνα. Την έλλειψη χρημάτων και ονόματος στο παζάρι εφάμιλλου του παρελθόντος μας. Δεδομένου του γεγονότος ότι όλα τα προβλήματα της ομάδας πηγάζουν από την έλλειψη πλάνου και ‘ανεξαρτησίας’ του σωματείου μας, έλλειψης επαγγελματικού πλαισίου λειτουργίας, και έλλειψης θέλησης εκ μέρους των διοικούντων προς αυτό το στόχο. Νοουμένου ότι έχουμε ένα προπονητή που απέδειξε πως τουλάχιστον είναι εξελίξιμος, ξέρει καλύτερα από τον καθένα τι σημαίνει ΟΜΟΝΟΙΑ, είναι ο καταλληλότερος όλων από κάθε άποψη για να εμφυσήσει την ΟΜΟΝΟΙΑ στα αποδυτήρια, έχει ηγετικότατες ικανότητες και εμπειρίες ποδοσφαιρικές σαν ποδοσφαιριστής, σαν ΟΜΟΝΟΙΑΤΗΣ, σαν ΑΡΧΗΓΟΣ. Θεωρώ λοιπόν, πως πάμε στην επόμενη σεζόν, ΧΑΛΑΡΑ ως προς το αγωνιστικό.

Όταν ο ΑΣΟΛ γιατρευτεί οργανωτικά και επαγγελματικά και απεγκλωβιστεί από τα γνωστά δεσμά, θα γιατρευτεί και οικονομικά, συνεπώς θα έλθει και η αγωνιστική ανάκαμψη, που θα φέρει τέλος και την γιατρειά του οικοδομήματος ΟΜΟΝΟΙΑ και από ψυχολογικής άποψης. Αυτή είναι για μένα η αλυσίδα προτεραιοτήτων για να επανέλθουμε στο δρόμο που μας αρμόζει. Άρα, και τελειώνω, με αυτή τη σειρά πρέπει από εδώ και στο εξής να αναλωνόμαστε σαν οπαδοί της ΟΜΟΝΟΙΑΣ. Ας αφήσουμε το αγωνιστικό αφού φαίνεται πως βαίνει καλώς και από αγωνιστικής πλευράς, που στο παρόν στάδιο είναι και ασήμαντη και δεδομένη ότι θα είναι κάτω των αναλογιών του μεγέθους μας αλλά καθώς και ότι είναι στα κατάλληλα χέρια (Καιάφας).

Ας αναλωθούμε με την πραγματική και διαχρονική και μόνιμη διάσωση του σωματείου μας και ας αφήσουμε την ομάδα να δουλέψει με την ησυχία της, για μία φορά χωρίς αφόρητη και αχρείαστη πίεση, και αν πάμε καλύτερα από αυτά που προσδοκούμε, δηλαδή τουλάχιστον κάτι καλύτερο από πέρσι, θα είναι αρκούντως καλοδεχούμενο ικανοποιητικό και ανυψωτικό ως προς τη ψυχολογία και του κόσμου και της ομάδας.

Νεοκλής Νεοκλέους - Περήφανος ΟΠΑΔΟΣ και μέλος ΑΣΟΛ

• Share on Facebook
• Share on Twitter